Historia, jak się domyślacie jest o przedstawicielu najsłynniejszej szwajcarskiej rasy psów – Barrym. Pewnie każdy z nas widział na żywo lub na zdjęciach bernardyny z drewnianą puszką z białym krzyżem na czerwonym tle na obroży. Wielkie, kudłate cierpliwie poddające się z wyrazem twarzy męczennika niewprawnym pieszczotom całej okolicznej dzieciarni.

Niewielu z nas pewnie jednak zna pół-legendę, pół-historię o psie Barrym. Historia ta jest znana wszystkim szwajcarskim dzieciom tak jak nam Sierotka Marysia i siedem gąsek. Autorem historii o Barrym jest szwajcarski mnich Peter Scheitlin.

Otóż Barry był psem ratowniczym z Przełęczy Świętego Bernarda obdarzonym wyjątkowym węchem i intelektem. Według legendy pies uratował życie aż czterdziestu osobom zagubionym w górach bądź zasypanym przez lawiny, a później został zabity przez żołnierza armii napoleońskiej. Historia mówi, że Barry leżał na zmarzniętym żołnierzu pragnąc go ogrzać własnym ciałem. Gdy żołnierz się ocknął, myślał, że leży na nim wilk, więc go nabił na bagnet. Z Barrym wiąże się również inna legenda.

Razu jednego podczas zimowej zamieci Barry jak zwykle patrolował góry w poszukiwaniu zagubionych ludzi. Nagle usłyszał z oddala bardzo wątłe wołanie. Jak zwykle rzucił się na pomoc. Mały, zmarznięty chłopiec był całkowicie zasypany przez lawinę. Barry jak najszybciej zaczął odkopywać chłopca. Zwykle powinien szybko wrócić do klasztoru i wrócić do chłopca z pomocą, ale pies zdawał sobie sprawę, że jest teraz zdany sam na siebie. Po pierwsze, dziecko było bliskie śmierci z wyziębienia. Po drugie, droga do klasztoru była tak wąska, że nie była możliwa do przebycia przez człowieka. Wobec tego pies zaczął lizać twarz dziecka, próbując go ocucić. Chłopiec się obudził i ostatkiem sił wspiął się na plecy Barrego, trzymając się obroży. Pies Barry na swoim grzbiecie zaniósł dziecko do klasztoru tym samym ratując mu życie.

Historia przepiękna, ale mnich Scheitlin to jednak był trochę konfabulant, a już na pewno miał bujną wyobraźnię. Co nie znaczy, że Barry to postać legendarna. Pies Barry żył w latach 1800 – 1814. Przez pierwsze dwanaście lat swojego życia Barry pracował jako psi ratownik w klasztorze na Przełęczy Świętego Bernarda. Klasztor był położony w bardzo zdradliwym miejscu w górach przy głównej trasie łączącej szwajcarskie miasto Martigny i włoskie Aosta. Mieszkający tam mnisi spełniali wówczas taką samą rolę jak dzisiejsi ratownicy górscy. W czasie nieprzyjaznej pogody patrolowali górskie szlaki w poszukiwaniu zaginionych podróżnych. Mnisi – ratownicy do swojej misji zwykle używali wielkich, silnych psów, które zwykle prowadziły wędrówki w zaspach, ogrzewały zmarzniętych wędrowców i nosiły ciężkie bagaże i lekarstwa (stąd ta tradycyjna beczka na obroży).

Nie twierdzę wcale, że pies Barry nie był odważny (już tam Barry nie warcz w psim niebie na moją babcię patrząc, co o Tobie pisze jej wnuczka!), jednak praca psich ratowników wyglądała inaczej niż opisywał to Scheitlin. Otóż psy nigdy nie działały samotnie, a zawsze w grupach. Psy biegły zawsze przed mnichami wskazując bezpieczną ścieżkę w zasypanych śniegiem górach i utwardzając śnieg. Obdarzone znakomitym słuchem i węchem psy pomagały odnaleźć zaginionych podróżnych. Potem ich zadanie polegało na ogrzewaniu ciała ocalałych. Psy działały również same wyłącznie w psich stadach. Po odnalezieniu żywych ludzi część psów zostawało przy zmarzniętych podróżnych, a druga część biegła do klasztoru po pomoc mnisich ratowników.

Barry był po prostu jednym z psich ratowników. Niewątpliwie był bohaterski, mądry i silny, skoro przez dwanaście lat pełnił tak odpowiedzialną rolę. Niewątpliwie był przez kogoś bardzo kochany, skoro został uwieczniony w legendzie. Po dwunastu latach wiernej służby jeden z mnichów wziął ze sobą starego psa do Berna. Dwa lata później Barry zdechł, jednak jego historia nigdy nie umarła. Jego ciało zostało spreparowane i odtąd wypchany Barry patrzy na nas z gabloty w Muzeum Narodowym w Bernie.

Resztki bohaterskiego psa spoczywają jednak gdzie indziej – na Cmentarzu Psów nieopodal Paryża. Według niegasnącej legendy, na pomniku Barry został przedstawiony z uratowanym chłopczykiem na grzbiecie, a podpis brzmi:

Barry z Wielkiej Przełęczy Świętego Bernarda

Uratował czterdziestu ludziom życie

Zabił go czterdziesty pierwszy.

Mój dzisiejszy wpis jest zainspirowany artykułem ze swissinfo.ch o podobnej tematyce (źródła poniżej). Korzystałam jednak również z wielu innych źródeł, dlatego nie mogę zapisać całej mojej historii na konto dziennikarza z tego internetowego magazynu.

Źródła:

http://www.swissinfo.ch/eng/barry-the-st-bernard–from-farm-dog-to-national-hero/40487994

http://en.wikipedia.org/wiki/Barry_(dog)

http://www.famous-pets.com/famous-dog/hero-dog/barry-saint-bernard-rescue-dog